Δεν ρωτώ, φίλε μου, αν εσύ
Γεννήθηκες Εβραίος ή Χριστιανός,
Βουδιστής ή Μουσουλμάνος:
Μονάχα ρωτώ, είσαι άνθρωπος;
Δε με νοιάζει, φίλε μου, αν είσαι
Μαύρος όσο πιο μαύρος γίνεται,
Ή κόκκινος, ή καστανός, ή σταρένιος:
Μονάχα ρωτώ, είσαι άνθρωπος;
Δε με νοιάζει, αδελφέ, από πού ήρθες,
Ούτε ζητώ να μάθω το όνομά σου,
Τη φυλή, τη θρησκεία, το δόγμα ή τη γενιά σου:
Θέλω να ξέρω αν είσαι άνθρωπος.
Δε με νοιάζει αν είσαι ταπεινός στην όψη,
Ή όμορφος σαν άγγελος φωτεινός,
Αν, μέσα στη μικρή σου διαδρομή,
Απέδειξες πως είσαι άνθρωπος.
Νομίζω πως οι περισσότεροι άντρες σκέφτονται έτσι:
Μισούν τον δειλό, σιχαίνονται τον προδότη·
Από πάντα, από την αρχή του χρόνου,
Τους άρεσε εκείνος που είναι, πάνω από όλα, άνθρωπος.
