Ποιήμα για την αγάπη

Μέσα από σένα, ω Αγάπη,
βλέπω το επίπεδο της υψηλής αλήθειας.
Εσύ ανοίγει κι απ’ την θεά
γεννιέται και ζει, τρέφεται και βασιλεύει αέναα.
Πόση γη, πόσο ουρανό και  κόλαση περιέχει, αντέχει.

Αληθινές εικόνες απόντων πραγμάτων δείχνει.
Ξαναμαζεύει δύναμη που προχωράει με χτυπήματα κι αποκαλύπτει ό,τι κρυφό καθώς και την καρδιά μας ξεσκεπάζει.

Άκουσε λοιπόν, φτηνό πλήθος,
την αλήθεια που λέω και ξαναλέω.
Τέντωσε τ' αυτιά σου σε λόγια που δεν εξαπατούν.
Άνοιξε, αν έτσι μπορείς, τα τρελά αλλήθωρα σου μάτια.
Την λες παιδί, τόσο αδύνατο και τόσο  μικρό είναι το μυαλό σου.
Επειδή εσύ αλλάζεις τόσο γρήγορα, νομίζεις ότι αυτή φεύγει.
Κι αφού δεν βλέπεις τίποτα,
η ανάγκη σε κάνει να την πεις τυφλή.

Τζορντάνο Μπρούνο

Το πρώτο σονέτο: Degli eroici furori

 

ΝΕΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

 

 

Μακρύ το ταξίδι που διάλεξε
με προορισμό τη Γνώση
κι ο δρόμος κακοτράχηλος.
Τους παράδρομους απέφευγε
κι ας ήταν σκιεροί με μαλακό το χώμα.
Σ' αυτούς κρύβονταν ηδονές
που θα παραπλανούσαν. 

 
Στεκόταν μόνο λίγο σαν εύρισκε νερό καθάριο
και προχωρούσε ...
Οι πέτρες, τα βράχια κι οι ανηφοριές
τραβούσαν την ψυχή του.
Τις σπηλιές δεν τις φοβόταν
ήξερε, πως μες στην σκοτεινιά
φως αληθινό θα συναντούσε 

 
Και προχωρούσε ... προχωρούσε.

 

Μαίρη Ζωγράφου 

ΕΣΤΙΑΣ ΘΥΜΙΑΜΑ

 

                                       Ορφικός 'Ύμνος

 
Απόδοση Σπυρίδων Μαγγίνας

 

 

Ω, Εστία βασίλισσα, θυγατέρα του ισχυρού Κρόνου,
συ, η οποία κατέχεις το μέσον της κατοικίας
του αιωνίου μεγίστου πυρός,
είθε συ αυτούς εδώ τους ιερούς μύστες
να τους αναδείξεις κατά τις τελετές,
και να τους κάνεις να είναι πάντοτε θαλεροί,
πολυευτυχισμένοι, ευφρόσυνοι, αγνοί.
Συ είσαι η κατοικία των μακαρίων θεών,
το ισχυρό στήριγμα των ανθρώπων,
συ, η αιώνια, η πολύμορφη, η περιπόθητη,
η όμοια με χλόη,
που σκορπίζεις μειδιάματα, η μακαρία,
δέξου με προθυμία αυτές τις θυσίες
και φύσηξέ μας ευτυχία και την υγεία,
που καταπραΰνει τον άνθρωπο. 

 

 
(Από το βιβλίο «Τα Ορφικά», εκδόσεις
Εγκυκλοπαίδειας του «Ηλιου»)