«Ο Αλέξανδρος Τζαζόπουλος κατήγετο εκ Κωνσταντινουπόλεως και με υπερηφάνεια ανέφερεν οτι η οικογένεια του ήτο συνδεδεμένη με την Ελληνική Ορθόδοξον Εκκλησίαν και τους εθνικούς αγώνας της εις Μακεδονίαν και Θράκην. Ο εθνομάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός ήτο πρώτος του εξάδελφος. Ο εκ πατρός θείος του Γεώργιος Τζαζόπουλος ήτο Μέγας άρχων Καστρίνσιος. Ο Μητροπολίτης Δυτικής Ευρώπης Αιμιλιανός ήτο ανιψιός του. Ο πατέρας του, δικηγόρος μεγάλου κύρους, υπηρέτησε επί έτη ως πρόεδρος εφετών Κωνσταντινουπόλεως, εκ δε της θέσεως αυτής συνεργάσθη με το Πατριαρχείον και προσέφερε πολυτίμους υπηρεσίας εις την Εκκλησίαν και εγένετο δέκτης εγγράφων εκφράσεων ευγνωμοσύνης.
Ανατραφείς μέσα εις αυτήν την Εθνικήν και θρησκευτικήν ατμόσφαιραν, ειλκύσθη από τον Τεκτονισμόν, του οποίου απέβη αρχηγός εν Ελλάδι επί σειρά ετών, αναδειχθείς εν τέλει επίτιομος ισόβιος Μέγας Διδάσκαλος των Ελλήνων Ελευθέρων Τεκτόνων.
Ετόνιζε πάντοτε οτι αι οικογενειακαί του εθνικοθρησκευτικαί παραδόσεις ευρίσκοντο, είς πλήρη αρμονίαν και δικαίωσιν μέσα εις τον Τεκτονισμόν, ο οποίος και δια την εθνικήν Παλιγγενεσίαν είχει προσφέρει ανεκτιμήτους υπηρεσίας, συντελέσας εις την σύστασιν της Φιλικής Εταιρείας και την επιτυχία του αγώνος της, αλλά δια την Εκκλησίαν ειργάσθη μετ’ αφοσιώσεως , δεια πολλών και μεγάλων στελεχών του, πέραν του ότι σχεδόν το σύνολον των Ελλήνων Τεκτόνων είναι πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος. Προς τούτο συντέλεσεν εις την προβολήν των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων του Ελληνικού Τεκτονισμού, συγγράψας και σχετικά βιβλία. Περαιτέρω έλεγεν:
« Ο Τεκτονισμός με θέλγει, όχι μόνον διότι εις αυτόν εθήτευσαν και θητεύουν έξοχα και προνομιούχα της ανθρωπίνης κοινωνίας πνεύματα, αλλά διότι εμπράκτως διακυρήσσει και εφαρμόζει την αδελφωσύνη μεταξύ των ανθρώπων ανεξαρτήτως των θρησκευτικών των πεποιθήσεων, ήτις και μόνη θα σώση υπό τας παρούσας συνθήκας την προς όλεθρον βαδίζουσαν ανθρωπότητα»
Ο Αλέξανδρος Τζαζόπουλος έκαμε τον Τεκτονισμόν προσωπικόν βίωμα. Εις μίαν στιγμήν κρίνων οτι ώφειλε να δώση ολόκληρον τον εαυτόν του εις τον Τεκτονισμόν και τα φιλανθρωπικά του έργα, παρητήθη της δικηγορίας.
Ιδρυσε, με την συνδρομή της Στοάς «Μέλης», η οποία επί 12 έτη τον εξέλεγε παμψηφεί πρόεδρον, σειρά σχολείων νυκτερινών, δια την καταπολέμησιν του αναλφαβητισμού μεταξύ των απόρων τέκνων εργαζομένων, παρέχων αυτός, ως πρωτοπόρος, πολύ πρό της «δωρεάν παιδείας», τα πάντα δωρεάν : όχι μόνο την μόρφωσιν αλλά και τα βιβλία και τα τετράδια, επί πλέον δε και τα εργαλεία του επαγγέλματος εκάστου. Επτάμιση χιλιάδες απόρων παιδιών επέρασαν από τα σχολεία τουλ, δια τα οποία εδαπανίθησαν πολλά εκατομμύρια δραχμών, εξ εισφορών εξασφαλιζομένων υπό την θερμουργόν πνοή του Αλεξάνδρου Τζαζόπουλου. Το επίτευγμά του απετέλεσε παγκόσμιον ρεκόρ, διό και κατά το 1970, το ανακηρυχθέν «διεθνές έτος παιδείας», πολλά εδημοσιεύθησαν εις το ειδικόν σχολικόν φυλλάδιον του Υπουργείου Παιδείας περί των σχολών του «Μέλητος» και φωτογραφίαν του Τζαζόπουλου ομιλούντος προς τους μαθητάς, τιμή η οποία δεν έγινε εις καμμία άλλη ιδιωτική οργάνωσιν εκπαιδεύσεως. Επί 18 συνεχή έτη, ο Αλέξανδρος Τζαζόπουλος ευρίσκετο από 7.30 – 10.30 κάθε βράδυ, πλην των αργιών, μεταξύ των μαθητών, οι οποίοι τον εθεώρουν και τον ετίμουν ως δεύτερον πατέρα, διότι, πέραν της παραχής δωρεάν μορφώσεως, αντιμετώπιζε και τα άλλα προβλήματα των, υγιεινής, επαγγελματικά, κοινωνικά...
Ιδρυσε την Ελληνική Αντικαρκινικήν Εταιρίαν και μεγάλως συνέβαλε εις την ανέγερσιν του παρά την Κηφισίαν Ξενώνος απόρων καρκινοπαθ΄πων και Νοσηλευτικού Ιδρύματος, του οποίοι η λειτουργία έχει αποσπάσει τον έπαινον των αρμόδιων υπηρεσιών του Κράτους. Δια προσωπικών δαπανών εφωδίασε τους Ξενώνας με σύγχρονα μέσα ψυχαγωγίας. Εδώρησε το προσωπικόν του καινουργές αυτοκίνητο εις την Εταιρίαν και συνέβαλε κατά το ήμισυ εις την απόκτησιν νοσοκομειακού αυτοκινήτου. Ανήγειρε δια προσωπικών του δωρεών και των εισφορών των Τεκτονικών Στοών τον ωραιότατον εντός του Νοσηλευτικού Ιδρύματος ναόν των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού. Επί πέντε ώρας ημηρεσίως ήτο εις την διάθεσιν των ασθενών.
Συνολικώς ειργάζετο επί 14 ώρας ημηρεσίως δια την εξυπηρέτησιν των οργανωτικών, μορφωτικών και Φιλανθρωπικών αναγκών του Τεκτονισμού, μέχρις ότου το σαρκίον του έφθάρη και δεν ηδύνατο πλέον να υπηρετήση το μεγάλο του πνεύμα και την μεγάλη του καρδιά. Τότε άφηκε δια κληροδοτημάτων ολόκληρον την περιουσία του εις φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Πέραν της αναμνήσεως του έργου του, άφηκεν συγγράματα, τα οποία διετίθεντο υπερ φιλανθρωπικών σκοπών και τα οποία θα διατηρήσουν το πνεύμα του πάντοτε ενεργόν και ζών.
Ο Αλέξανδρος Τζαζόπουλος συνεδύασε τας ιδιότητας του καλού καγαθού ανθρώπου, του πιστού Χριστιανού και του εμπνευσμένου Τέκτονος.»
Περιοδικόν «Ιλισός», έτος 20ον, Τεύχος 112-113, Ιούλιος- Οκτώβριος 1975, σελ: 209-212
