Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

ΜΑΣΟΝΟΙ -1 Ν.ΤΣΙΦΟΡΟΣ





Μασόνοι!

Αυτή η λέξη κάνει τους ευσεβείς να φοβούνται, τους αφελείς να φαντάζονται, τους αγνοούντας να καταλαμβάνονται από τρόμο. Πρέπει, για τρίτη φορά, πριν αρχίσω να γράφω για τον Τεκτονι­σμό, να ξανακάνω μια δήλωση: «Δεν είμαι μασόνος». Κι αυτό για­τί πολλές φορές μερικοί αναγνώστες μου, μου γράψανε ότι «για να τους βλέπω συμπαθώς, ορισμένως είμαι κρυπτομασόνος».
Έχω την αρετή να γράφω πάντα με απόλυτη ειλικρίνεια εκείνο που πιστεύω. Κι ακόμα κάτι: Να είμαι αντικειμενικός, χωρίς συ­μπάθειες ή αντιπάθειες για ορισμένα πράματα. Αν ήμουν μασό­νος ή αν ήμουν κομμουνιστής ή οτιδήποτε, θα το έλεγα καθαρά και ξάστερα, χωρίς να ντρέπομαι, να κρύβομαι ή να φοβούμαι, γιατί νομίζω ότι όποιος γράφει, έτσι πρέπει να κάνει και να μην προδί­νει τα «πιστεύω» του. Κι εγώ το μόνο που πιστεύω φανατικά εί­ναι η ελληνικότητα μου, όχι παθιασμένη και αχαλίνωτη όπως με­ρικών, αλλά τίμια και αγνή.

Για πρώτη φορά, με τις μυστικές εταιρίες, γράφω μια μελέτη σε σοβαρό τόνο, χωρίς σάτιρα ή σαρκασμό. Όπως θα το διαισθάνο­νται όσοι αναγνώστες μου δεν «θέλουν να το καταλάβουν», θα αναγνωρίσουν ότι μου τρώει πολλή μελέτη και πολύν κόπο καταβάλλω για να κρατήσω αυτή τη σειρά σε μια γραμμή αληθινής με­λέτης. Δεν κάνω λοιπόν χατίρια στους μασόνους, δεν κάνω στους Χριστιανούς, δεν κάνω στους υπερπατριώτες και τους υπερκομμουνιστές, δεν κάνω παρά μια δουλειά με βάσεις. Όταν μετά επτά - οκτώ συνέχειες τελειώσει η δουλειά αυτή θα ξαναγυρίσουμε στο εύθυμο, να ξαναβρούνε τον Τσιφόρο που ξέρανε. Ίσως να 'ναι και λίγος εγωισμός αυτή η σειρά, βλέπεις πάντα οι κωμικοί θέλουν να παίξουνε δραματικό ρόλο και οι δραματικοί κωμικό. Κι ακόμα έχω να προβάλω για δικαιολογία ότι πέρασα μια πολύ σοβαρή αρ­ρώστια που χρειάστηκε πολύ χρόνο για να με ξαναφέρει στον εαυ­τό μου. Ίσως η σοβαρότητα, λοιπόν, να οφείλεται σε ψυχολογικές αιτίες. Κάθε άνθρωπος, θέλει δεν θέλει, έχει τις αδυναμίες του.
Σε αντάλλαγμα, οι αναγνώστες μου πάλι, ας παραδεχτούνε ότι μάθανε  όπως κι εγώ άλλωστε, διαβάζοντας για να γράψω τρομερά πράματα με τη σειρά αυτή, που είναι απόλυτα αυθεντική. Να λοιπόν μια καλή μου πράξη.
Δεν είμαι μασόνος, το επαναλαμβάνω, αλλά δεν παραδέχομαι ότι η Μασονία είναι μια «κακή και φθοροποιός εταιρία». Αντίθε­τα έχει ανθρωπιστικές αρχές και πάντα καλούς σκοπούς. Αν έρ­χεται σε σύγκρουση με τα φανατικά χριστιανικά βιβλία, αυτό δεν είναι ελάττωμα αλλά προσόν της. Γιατί υπάρχουν ένα σωρό χρι­στιανοί που υπερακοντίζοντες γίνονται υπερχριστιανοί και κά­νουν θετική ζημιά στην χριστιανική ιδέα, την αγνή και αγαθή. Αυ­τά πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τον Τεκτονισμό. Και τώρα στο θέμα μας.

Η Μασονία έχει κι αυτή τα παραμύθια της. Το κυριότερο είναι οι προγονοί της. Και ο πρόγονος αυτός, ο μυθικός, είναι ο Χιράμ, ο αρχιτέκτων του ναού της Ιερουσαλήμ, που έζησε ένα μεγάλο ερωτικό ρομάντζο με τη βασίλισσα του Σαβά. Αυτά όλα τα διη­γείται ο Ραγκόν, ένας διάσημος Γάλλος μασόνος του περασμένου αιώνα. Είναι  φυσικά παραμύθια:
«Είχαμε ένα επιδέξιο αρχιτέκτονα, ένα μεγάλο και αξιοσέβα­στο δάσκαλο γεμάτο  χαρίσματα και ταλέντο, που τον κάνανε να φτάσει την τελειότητα. Τ' όνομα του ήταν Χιράμ. Ερχόταν από μια χώρα που γεννιέται το φως, δούλευε εφτά χρόνια για να χτί­σει ένα ναό (της Ιερουσαλήμ), οι εργάτες του ήταν αμέτρητοι, τους είχε χωρίσει σε τρεις κατηγορίες: Βοηθούς, συντρόφους και μα­στόρους. Κάθε μια από τούτες τις κατηγορίες είχε τ' όνομα της και με αυτό το όνομα πληρωνόταν ανάλογα.
Η δουλειά έφτανε στο τέλος της, όταν τρεις "σύντροφοι", δυ­σαρεστημένοι από την πληρωμή τους κι ανυπόμονοι που δεν γίναν ακόμα μαστόροι, σκεφτήκανε να εκβιάσουνε τον δάσκαλο Χι­ράμ και να του αποσπάσουνε την υπόσχεση ότι θα τους προβιβάσει. Επειδή ξέρανε ότι κάθε μεσημέρι ο Χιράμ, την ώρα που λείπανε οι εργάτες του, πήγαινε να επιθεωρήσει το κτίριο και τη δουλειά, αποφασίσανε, για να πραγματοποιηθούνε το σχέδιο τους, να καθίσουνε στις τρεις μεγάλες πύλες του ναού και να τον περιμένουνε.
Ο Χιράμ μπήκε από την πόρτα του Νότου το άλλο μεσημέρι. Εκεί βρήκε έναν από τους τρεις συντρόφους, που του ζήτησε με φο­βέρες και βίαιο τρόπο να του υποσχεθεί ότι θα τον κάνει μάστο­ρα. Ο Χιράμ απάντησε ότι δεν γίνεται μ' αυτό τον τρόπο η δου­λειά του και ότι έπρεπε να περιμένει και να ζητήσει αυτό που επιθυμούσε με καλό τρόπο. Τότε ο σύντροφος θύμωσε και τον χτύ­πησε στο λαιμό μ' ένα χάρακα που είχε κρεμασμένο απάνω του. Φοβισμένος ο Χιράμ έφυγε και έτρεξε προς την άλλη πύλη, όπου συνάντησε τον δεύτερο σύντροφο και όπου γίνανε περίπου τα ίδια και μ' αυτόν. Κι ο δεύτερος σύντροφος τον χτύπησε στο στήθος δυνατά μ' ένα σιδερένιο λοστό. Ο Χιράμ τρέχοντας έφυγε στην τρί­τη πύλη. Εκεί ο τρίτος σύντροφος, που αντιμετώπισε την ίδια άρ­νηση, τον χτύπησε τόσο δυνατά στο μέτωπο που τον σκότωσε.
Οι τρεις δολοφόνοι φοβηθήκανε. Όχι μόνο δεν καταφέρανε ν' αποσπάσουνε την υπόσχεση του δασκάλου, αλλά κάναν κι ένα άσκοπο έγκλημα, χωρίς κανένα κέρδος.
Μόνοι όπως ήταν μέσα στο κτίριο, πήρανε το πτώμα, το κρύψανε στα υπόγεια και τη νύχτα το μεταφέρανε έξω από την πόλη και το θάψανε σ' ένα δάσος, φυτεύοντας πάνω στον τάφο ένα κλω­νάρι ακακίας.
Η απουσία του Χιράμ κι η απουσία των τριών δολοφόνων πα­ρατηρήθηκε από τους εργάτες, που καταλάβανε ότι κάτι κακό εί­χε συμβεί στον δάσκαλο. Αυτή ήταν μια τρομερή καταστροφή για­τί ο ναός δεν είχε ακόμα τελειώσει.
Τότε οι μαστόροι συγκεντρώθηκαν όλοι στη μεσαία μεγάλη αί­θουσα που για ένδειξη πένθους τη ντύσανε μαύρη. Κι αφού κλάψανε και θρηνήσανε, αποφασίσανε να ψάξουνε για να βρουν το πτώμα του άτυχου αρχηγού τους και να του κάνουνε μια κηδεία άξια του μεγαλείου του. Έτσι, εννέα μαστόροι διαιρεθήκανε σε τρεις ομίλους ανά τρεις και βγήκανε να βρούνε το πτώμα...».
Έτσι διηγείται τον μύθο του Χιράμ ο Ραγκόν. Με τη διαφορά ότι αυτό τον μύθον δεν τον αναγνωρίζουνε όλες οι μασονικές στο­ές, ούτε τον αναφέρουνε. Γιατί παράλληλα μ' αυτόν υπάρχουνε κι άλλοι ένα σωρό μύθοι, που δεν έχουνε καμιά σχέση με τον Χιράμ. Ο Σκωτσέζος Κάντος, μασόνος του 30ού βαθμού, δέχεται τη γέν­νηση της Μασονίας από το ναό του Σολομώντος, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Ο Ναπολέων που η κατάταξη του στους μασόνους αποτελεί μυστήριο, δεχόταν κι αυτός τη γέννηση του Μασονισμού από την Ιερουσαλήμ και μάλιστα έστειλε μια σημαντική στρα­τιωτική αντιπροσωπεία στην κηδεία του Ζακ Ντε Μολέυ, μεγάλου διδασκάλου του τάγματος του Ναού, ενώ αντίθετα ο Ανρύ Μαρτέν, μεγάλος Γάλλος ιστορικός του παρελθόντος αιώνος, ισχυρίζεται ότι ο Τεκτονισμός ανάγεται από την αδελφότητα, την «Μασσενί του Αγίου Γκραάλ», μια ασκητική ιπποτική οργάνωση που την περιγράφει στο βιβλίο του «Τιτυρέλ» ο Γερμανός επικός ποιητής Βολφραμ φον Εσενμπάχ.
Πολλές παραδόσεις, ανάλογα με τα Τάγματα, τις Στοές, τους τόπους και τον χρόνο έχουνε δημιουργηθεί γύρω από τους προγόνους και τη γέννηση του Τεκτονισμού. Άλλοι θέλουνε να από δώσουνε τη γέννηση του στους Γνωστικούς, άλλοι στους Σταυροφόρους κλπ. Δεν υπάρχει δηλαδή ενιαίος μύθος. Ενώ, αντίθετα, υπάρχει θετική ιστορία, όπως θα δούμε παρακάτω...

από το βιβλίο: Οι μυστικές εταιρείες