Μέσα
από σένα, ω Αγάπη,
βλέπω το επίπεδο της
υψηλής αλήθειας.
Εσύ ανοίγει
κι απ’ την
θεά
γεννιέται και ζει, τρέφεται και
βασιλεύει αέναα.
Πόση γη, πόσο ουρανό
και κόλαση περιέχει, αντέχει.
Αληθινές
εικόνες απόντων πραγμάτων δείχνει.
Ξαναμαζεύει
δύναμη που προχωράει με χτυπήματα κι
αποκαλύπτει ό,τι κρυφό καθώς και την
καρδιά μας ξεσκεπάζει.
Άκουσε
λοιπόν, φτηνό πλήθος,
την αλήθεια που
λέω και ξαναλέω.
Τέντωσε τ' αυτιά σου
σε λόγια που δεν εξαπατούν.
Άνοιξε, αν
έτσι μπορείς, τα τρελά αλλήθωρα σου
μάτια.
Την λες παιδί, τόσο αδύνατο και
τόσο μικρό είναι το μυαλό σου.
Επειδή
εσύ αλλάζεις τόσο γρήγορα, νομίζεις ότι
αυτή φεύγει.
Κι αφού δεν βλέπεις
τίποτα,
η ανάγκη σε κάνει να την πεις
τυφλή.
Τζορντάνο Μπρούνο
Το πρώτο σονέτο: Degli eroici furori
