Εχεις μέσα σου ένα κομμάτι από το Θεό.
Γιατί λοιπόν αγνοείς αυτήν την συγγένεια;
Τον έχεις μέσα σου και δεν αισθάνεσαι οτι Τον μολύνεις με ακάθαρτα διανοήματα και με ρυπαρές πράξεις;
Αν ήταν μπροστά σου ένα άγαλμα του Θεού, δεν θα τολμούσες να κάνης τίποτα απ' όσα κάνεις τώρα.
Και ενώ είναι ο ίδιος ο Θεός παρών μέσα σου και τα βλέπει όλα και τα ακούει, δεν ντρέπεσαι να κάνης το κακό, μην έχοντας συναίσθηση του τι είναι η φύσις σου!
Εσύ, που είσαι το κατασκεύασμα αυτού του Δημιουργού, θέλεις να το καταισχύνεις; Και όμως ο Θεός όχι μόνο σε κατασκεύασε, αλλά και εμπιστεύτηκε και παρέδωσε σε σένα τον εαυτό σου. Και εσύ δεν θα το θυμηθείς αυτό, αλλά θα ντροπιάσεις την κηδεμονία σου;
Αν ο Θεός σου παρέδιδε ένα ορφανό, έτσι θα το παραμελούσες;
Εκείνος σου παρέδωσε τον ευατό του και είπε "Δεν είχα άλλον, που να τον εμπιστεύομαι περισσότερο από σένα φύλαγε μου αυτόν τον άνθρωπο, όπως είναι η φύσις του:
Ταπεινόν, πιστόν, υψηλόφρονα, ατρόμητον, χωρίς πάθη, ατάραχον"
Και εσύ δεν θα τον φυλάξεις;
