Wolgang Goethe
Των τεκτόνων ο δρόμος μοιάζει με τη ζωή
Στις δυσκολίες και στις πράξεις των ανθρώπων μοιάζει,
όπως δρουν μέσα στον κόσμο
Το μέλλον κρύβεται από τη ματιά μας
σιγά - σιγά, πόνος και χαρά.
Εμείς δίχως αγωνία βαδίζουμε εμπρός
σ' αυτόν τον δρόμο το δικό μας, πάντα..
Απόμακρο και βαρύ αιωρείται
σαν πέπλο πάνω μας
το δικό μας ήσυχο βήμα
πιο ψηλά από τα αστέρια μέσα στο βαθύ
του τάφου.
Εσείς οι σοφοί, στοχάζεστε και μιλάτε με έναν τρόπο
που ακόμα και των καλυτέρων η καρδιά αλλάζει
την βεβαιότητα με την αμφιβολία,
εμείς όμως νοιώθουμε
από το επέκεινα να μας καλούν οι φωνές του Πνεύματος, των Διδάσκαλων της σκέψης
κι έτσι μπορούμε να εξασκούμε πάντα την δύναμη του Καλού.
Εδώ μέσα σε μια γαλήνη που δεν γνωρίζει θάνατο
συμπλέκονται οι κολόνες που πρέπει απλόχερα να ανταμοίβουν τους Εργάτες
εμείς σε καλούμε στην Ελπίδα.
Ο Αδελφός Wolfgang Goethe που συνέθεσε αυτό το ποιήμα, ήταν μυημένος στον Ελευθεροτεκτονισμό και ήταν μέλος της Στοάς "Τρείς σφαίρες" του Βερολίνου. Ηταν ακόμη μέλλον της Στενής Ναϊτικής Επιτήρησης και μέλος του Τάγματος των Illuminati της Βααυρίας.
